عناصر اصلی توافق نامه های عدم افشای اطلاعات

در تجارت ، موارد متعددی وجود دارد که ممکن است بخواهید اطلاعات محرمانه را با طرف دیگر به اشتراک بگذارید. اما نکته مهم در انجام این کار با اطمینان ، اطمینان از این است که طرف مقابل موظف است به اطلاعات محرمانه ای که شما به آنها ارائه می دهید احترام بگذارد و از آن به ضرر شما استفاده نکند.

یک روش معمول برای محافظت از محرمانه بودن اطلاعات محرمانه به طرف دیگر ، استفاده از توافق نامه عدم افشاگری است که بعضاً به عنوان "توافق محرمانه" یا "NDA" نیز گفته می شود.

در این مقاله ، توضیح خواهم داد که داشتن یک توافقنامه عدم افشا و همچنین اصطلاحات کلیدی که توافق باید در آن شامل شود ، منطقی خواهد بود.

چه موقع توافق نامه عدم افشاگری معقول می شود؟

چه زمانی معقول است که یک طرف دیگر را ملزم به امضای توافق نامه عدم افشا کند؟ احتمالاً موارد بسیاری وجود دارد که ممکن است مناسب باشد. اما اوضاع اصلی مواردی است که شما می خواهید در مورد شغل یا ایده خود چیزی ارزشمند را منتقل کنید ، اما هنوز هم می خواهید اطمینان حاصل کنید که طرف مقابل اطلاعات را سرقت نمی کند یا از آن استفاده نمی کند.

در اینجا برخی از موقعیت های معمولی وجود دارد که ممکن است بخواهید از یک توافق نامه عدم افشاگری استفاده کنید:

• ارائه اختراع یا ایده کسب و کار به شریک بالقوه ، سرمایه گذار یا توزیع کننده بالقوه
• به اشتراک گذاری اطلاعات مالی ، بازاریابی و سایر اطلاعات با خریدار آینده نگر در تجارت شما
• نمایش یک محصول یا فناوری جدید به یک خریدار یا مجوز آتی
• دریافت خدمات از یک شرکت یا فردی که ممکن است به برخی از اطلاعات حساس در ارائه آن خدمات دسترسی داشته باشد
• اجازه می دهد تا کارکنان در طول کار خود به اطلاعات محرمانه و اختصاصی شغل شما دسترسی داشته باشند

موافقت نامه های عدم افشای این احتمال برای شرکت های تازه کار که در تلاش برای جمع آوری بودجه از سرمایه گذاران سرمایه گذار هستند ، معقول نیست ، زیرا اکثر سرمایه داران سرمایه گذار از امضای چنین موافقت نامه هایی امتناع می ورزند.

NDA های متقابل و غیر متقابل

توافق نامه های عدم افشای اطلاعات در دو قالب اساسی وجود دارد: توافق متقابل یا توافق یک طرفه. توافق یک طرفه وقتی است که فکر می کنید فقط یک طرف اطلاعات محرمانه را با طرف مقابل به اشتراک می گذارد. فرم NDA متقابل برای موقعیت هایی است که هر طرف ممکن است اطلاعات محرمانه را با هم به اشتراک بگذارد.

اگرچه همیشه استفاده از فرم متقابل NDA جذابیت دارد ، اگر نمی خواهم از طرف مقابل اطلاعات محرمانه دریافت کنم ، از فرم متقابل خودداری می کنم. یک راه برای تصمیم گیری در مورد این زودتر این است که طرف مقابل مطلع کند که شما نمی خواهید هیچ یک از اطلاعات محرمانه آنها را دریافت کنید ، بنابراین در صورت درخواست یکی از آنها نیازی به فرم متقابل نمی بینید.

عناصر اصلی توافق نامه های عدم افشای اطلاعات

توافق نامه های عدم افشای اطلاعات لازم نیست طولانی و پیچیده باشند. در حقیقت ، افراد خوب معمولاً بیش از چند صفحه ندارند.

عناصر اصلی توافق نامه های عدم افشای اطلاعات:

• شناسایی طرفین
• تعریف آنچه محرمانه تلقی می شود
• دامنه تعهد محرمانه بودن توسط طرف پذیرنده
• محرومیت از رفتار محرمانه است
• مدت توافق

طرفین توافق نامه

طرفین توافق نامه معمولاً توضیحی سرراست است که در ابتدای قرارداد بیان شده است. اگر توافق نامه ای باشد که فقط یک طرف اطلاعات محرمانه را ارائه می دهد ، می توان از طرف افشاگر به عنوان طرف افشاگر یاد کرد و گیرنده اطلاعات را می توان به سادگی به عنوان گیرنده معرفی کرد.

یک بخش دشوار در اینجا این است که در مورد اینکه آیا افراد یا شرکت های دیگری نیز ممکن است طرف توافق باشند ، فکر کنید. آیا گیرنده انتظار دارد اطلاعات محرمانه را به یک شرکت وابسته یا وابسته نشان دهد؟ به شریک زندگی؟ به یک عامل؟ در این صورت ، NDA باید اشخاص ثالث را نیز تحت پوشش خود قرار دهد.

چه محرمانه تلقی می شود؟

در این بخش از NDA به تعریف اطلاعات محرمانه می پردازیم. آیا اطلاعاتی است؟ آیا اطلاعاتی که فقط به صورت کتبی به عنوان "محرمانه" مشخص می شوند؟ آیا اطلاعات شفاهی منتقل شده می توانند محرمانه تلقی شوند؟

از یک طرف ، طرف افشاگر می خواهد این تعریف از اطلاعات محرمانه تا حد امکان گسترده باشد تا مطمئن شود طرف مقابل یک حفره پیدا نکرده و شروع به استفاده از اسرار ارزشمند خود می کند.

از طرف دیگر ، اگر گیرنده اطلاعات هستید ، می خواهید مشروعیت داشته باشید که اطمینان حاصل کنید که اطلاعاتی که قرار است پنهان نگه داشته شود ، به وضوح مشخص شده است تا بداند که شما می دانید چه چیزی می توانید و نمی توانید از آنها استفاده کنید.

به طور خاص ، اطلاعات شفاهی می تواند مشکل باشد. برخی از گیرندگان اطلاعات تأکید می کنند که فقط اطلاعات منتقل شده به صورت کتبی باید محرمانه نگه داشته شوند. و البته ، طرفی که اطلاعات شفاهی را ارائه می دهد می تواند بگوید که این موضوع خیلی تنگ است. مصالحه معمول این است که می توان اطلاعات شفاهی را اطلاعات محرمانه در نظر گرفت ، اما طرف افشاگر مجبور است مدتی اندکی پس از افشای آن ، کتبی را به طرف مقابل تأیید کند ، به گونه ای که طرف پذیرنده اکنون در مورد این که چه گفته های شفاهی محرمانه تلقی می شود ، تأیید کند.

دامنه تعهد محرمانه

هسته اصلی توافق نامه عدم افشای یک تعهد دو بخشی برای دریافت کننده اطلاعات است: حفظ اطلاعات محرمانه در واقع محرمانه است و از خود اطلاعات محرمانه استفاده نمی کند.

بنابراین بخش اول این است که گیرنده اطلاعات محرمانه باید آن را مخفی نگه دارد. و این معمولاً بدان معنی است که گیرنده باید اقدامات معقولی را انجام دهد تا اجازه ندهد دیگران به آن دسترسی داشته باشند. به عنوان مثال ، اقدامات معقول می تواند شامل این باشد که فقط معدودی از افراد شرکت گیرنده به اطلاعات دسترسی داشته و همه از ماهیت محدودیت های محرمانه بودن مطلع می شوند.

بخش دوم نیز بسیار مهم است - این که گیرندگان نمی توانند از اطلاعات خود استفاده کنند. از این گذشته ، آخرین چیزی که شما می خواهید این است که ایده عالی یا لیست پستی خود را بگیرند و مبلغ بیلیون دلار از آن کسب کنند.

اگر دامنه NDA به اندازه کافی گسترده باشد ، می توانید در صورت نقض تعهدات محرمانه بودن یا توافق عدم استفاده از آنها ، متقاضیان دریافت خسارت یا جلوگیری از دریافت کنندگان باشید.

استثنائات از درمان محرمانه بودن

هر NDA از تعهدات طرف دریافت کننده مستثنی است. این محرومیت ها برای رسیدگی به موقعیت هایی در نظر گرفته می شود که غیرقانونی یا خیلی سنگین برای طرف مقابل باشد تا اطلاعات را محرمانه نگه دارد.

استثنائات رایج شامل اطلاعاتی است که وجود دارد

• قبلاً برای گیرنده شناخته شده است
• قبلاً به طور عمومی شناخته شده بود (تا زمانی که گیرنده به اشتباه آن را برای عموم آزاد نکند)
• بطور مستقل توسط گیرنده بدون مراجعه یا استفاده از اطلاعات محرمانه طرف افشاگر توسعه یافته است
• توسط طرف دیگری که وظیفه محرمانه بودن نسبت به طرف افشاگر را ندارد ، برای گیرنده افشا می کند

NDA همچنین می تواند با وضعیتی برخورد کند که در آن گیرنده اطلاعات مجبور شود اطلاعات را از طریق یک روند قانونی افشا کند. گیرنده مجاز است در صورت اجبار با دستور دادگاه بدون نقض NDA تا زمانی که گیرنده قبل از انجام مراحل قانونی به طرف افشاگر هشدار دهد ، این کار را انجام دهد.